AH BE!

    Ah eşşek kafam. Gene dayanamadım. Duygusallığa boğuldum seviyorum dedim kız gururu, yapamaz dedim aradım. Aradım ama aramaz olaydım. Hala engelliyim. Bir sapık gibi engelliyim. Dedim kızdırmıştım öyle unutmuş belki twitterda mention yazdım ona yüzsüz gibi, ı ıh cevap yazmadı. Daha önce de yazmıştım sallamamıştı. Silmiş babam kabul et artık. Ben de kızdım onu twitterda engelledim (kaç defa geri aldıysam da en son kararlı ol diyerekten zor da olsa yapabildim bunu). Engellenmek nasılmış biraz da o görsün. Üzülüyorum ama. Ve bir insan göz göre göre istikbalini ve mutluluğunu nasıl ziyan eder esefle izliyorum. Ben mi? Benim durum ortada, kötüyüm... Ama biraz zaman. Öyle bir toparlanırım ki eskisinden iyi olurum. Onu da bu saatten sonra düşünecek değilim. Hep onu düşün düşün kendimi mahvettim zaten.